Nieuwe computersimulaties laten zien dat zwarte gaten mogelijk een beperkende rol spelen bij de vorming van melkwegstelsels. Veel sterrenkundigen gaan ervan uit dat grote stelsels ontstaan door samenvoegingen van kleine dwergstelsels, die elk een zwart gat in hun centrum hebben.
De computersimulaties laten zien wat er gebeurt als twee van zulke dwergstelsels samenkomen; de zwarte gaten voegen zich samen en beginnen materie uit hun omgeving op te slokken. Maar daarbij ontstaat ook een hevige sterrenwind die er niet alleen voor zorgt dat de aanvoer van nieuwe materie tot stilstand komt, maar ook het meeste gas uit het nieuw gevormde stelsel wegblaast. Gedurende deze tijd vertoont de kern van het stelsel zich als een quasar.
Simulatie van twee botsende dwergstelsels
De quasaractiviteit zorgt er dus voor dat het zwarte gat niet verder kan groeien en maakt ook een einde aan de stervorming in het stelsel. Uit de simulaties blijkt dat de zwarte gaten in kleine stelsels meer te vertellen hebben dan in grote. Een klein stelsel bevat minder gas en is dus ook sneller leeggeblazen. In een groter stelsel moet een zwart gat een grotere omvang bereiken voordat zijn sterrenwind hevig genoeg is om de instroom van nieuwe materie tegen te houden. Dit zou ertoe moeten leiden dat stelsels met een grote zwarte gaten de meeste sterren hebben. En dat is ook precies wat er op dit moment wordt waargenomen.
Bron: Spaceref