Door de opvallende kleine variaties van het zwaartekrachtveld aan de voorkant van onze naaste buur, de maan te laten analyseren kunnen wetenschappers op aarde meer te weten komen over het ontstaan van het hemellichaam. Dit wordt beweerd door de Nederlandse onderzoeker Sander Goossens van de TU Delft, die woensdag op dit onderwerp promoveerde.
Goossens ontwikkelde een methode om de zwaartekracht van onze maan uiterst nauwkeurig in beeld te brengen.
Wetenschappers hopen door deze informatie meer te weten te komen over het ontstaan van onze buur. Volgens Goossens is deze theorie ook toepasbaar op andere hemellichamen en de aarde zelf. Zoals je waarschijnlijk weet is het voor wetenschappers lastig om meetgegevens te verzamelen over de achterkant van de maan. Doordat de maan precies even snel om zijn eigen as draait als om de aarde, krijgen we vanaf het oppervlak steeds dezelfde kant van de maan te zien.
Met een satelliet die zich aan de achterzijde van de maan bevindt, is geen enkele communicatie mogelijk. Daarom zijn er uiterst veel metingen aan de voorkant van de maan gedaan, om zo toch enige informatie over de ‘niet zichtbare wereld’ te krijgen. Onder andere de Lunar Prospector-missie van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft veel gegevens opgeleverd.
Zo blijkt onze maan de kleinste magnetosfeer en het kleinste schokfront (een magnetisch veld dat een hemellichaam beschermt tegen de bekende zonne-uitbarstingen en schadelijke kosmische straling) van ons hele zonnestelsel te hebben. Door de gegevens te analyseren en er nieuwe metingen van de voorzijde van de maan aan toe te voegen, kan het zwaartekrachtveld volgens Sander Goossens nauwkeurig in beeld worden gebracht. Uit die gegevens kunnen we het ontstaan van de maan afleiden.
De meest voor de hand liggende theorie over het ontstaan van de maan is dat er zo’n 4,45 miljard jaar geleden een planeet, genaamd Theia, die ongeveer een diameter heeft die gelijk is aan die van de planeet Mars, in is geslagen op de nog jonge planeet aarde. Er zou een stuk van onze planeet zijn afgebroken en in een baan om de planeet terecht zijn gekomen. Deze theorie wordt ondersteund door gegevens, dat de samenstelling van de gesteenten op de maan dezelfde is als die van de aardkorst.
Naast de Amerikaanse vlag neemt Harrison Schmitt namens Apollo 17 en de Verenigde Staten afscheid van de maan. Hij noemde de beslissing om met het Apollo-project te stoppen ‘de meest ongelukkige beslissing in de westerse beschaving’
Bron: TU Delft