Veel amateurastronomen melden dat ze snelle veranderingen zien optreden op onze natuurlijke satelliet, de maan. De veranderingen zijn zowel met telescopen als met het blote oog gezien. Dikwijls bestaan deze waarnemingen uit het zien van het ophelderen van een klein deel van de oppervlakte van de maan. Astronauten van Apollo 11 berichtten een deel van de Aristarchus krater die plotselings oplichtte toen ze in een baan rond de maan vlogen.
Wegens de grotendeels anekdotische natuur van het bewijs voor dit zogenaamde “transient lunar phenomena” (TLPs) zijn vele wetenschappers sceptisch over de waarnemingen. Indien de veranderingen echt plaatsvinden, weet toch niemand wat ze precies zijn. Een idee dat geopperd werd door enkele wetenschappers is dat er een bepaald soort lekt uit het oppervlak van de maan en dat het gas ervoor zorgt dat er stof omhoog wordt geworpen, dat vervolgens opgloeit door zonlicht.
Arlin Crotts van Columbia Universiteit in New York heeft op zijn site enkele artikelen staan over deze mysterieuze verschijnselen. Hij stelt voor dat het grote telescopen op aarde binnenkort een blik moeten werpen op onze naaste buur en dat er een onderzoeksteam wordt opgesteld die met behulp van experimenten aantoont wat deze verschijnselen precies inhouden. Crotts zegt ook dat er snel onderzoek moet komen, nog voordat de NASA begint met hun terugkeer op de maan.
Bij de maan vormen de meeste mensen een beeld van een onactief, koud en grijs landschap, maar mogelijk is onze naaste buur veel actiever dan gedacht.