NASA’s Chandra X-ray Observatory heeft het supernovarestent RCW 103, dat zich op 10.000 lichtjaar van onze planeet bevindt, op de foto gezet. Ongeveer 2000 jaar geleden kwam er een einde aan het leven van de ster en toen de buitenste ‘schillen’ van de ster zich afstootten, ontstond er een prachtige nevel met oranje, blauwe en groene kleuren. Het betrof hier een massieve ster. Een supernova lijkt een alles vernietigd verschijnsel, maar wetenschappers denken dat er naast de vijftien kilometer grote neutronenster nog een ster aanwezig is in de supernova, omdat de ster onregelmatig röntgenstraling uitstraalt.
Tijdens de ontploffing van de ster stootte het object zijn buitenste schillen af met duizenden kilometers per uur. Na een tijdje bleef er een klein sterretje achter met een diameter van vijftien kilometer: een neutronenster. Ondanks het feit dat deze ster erg klein is in vergelijking met de zon, is ie toch massiever en dus ook zwaarder. Het sterretje is zwaarder, omdat de neutronen in de ster enorm dicht op elkaar zitten ‘vastgeplakt’.
De neutronenster doet er ruim 6,7 uur over om één keer rond zijn as te draaien. Dat is veel te langzaam voor een neutronenster van de leeftijd van 2000 jaar oud. Wetenschappers denken nu dat er een, nu nog onzichtbare, tweede ster aanwezig is in de nevel. Het magnetische veld om de neutronenster zorgt ervoor dat de rotatiesnelheid van het sterretje sterk wordt afgeremd. De aanwezigheid van een tweede ster, waarschijnlijk een ster die acht keer zo zwaar is als de zon, kan de onregelmatige röntgenstraling ook verklaren; er stroomt namelijk continu materie van de ene naar de andere ster.
