De ruimtesonde MESSENGER heeft de helft bereikt van zijn reis naar Mercurius, die in totaal zes jaar en acht maanden in beslag neemt. Op 3 augustus 2004 werd de sonde door de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA gelanceerd. Op 18 maart 2011 arriveert de sonde bij de rotsplaneet, nadat er enkele koerscorrecties en twee passages langs de planeet zijn uitgevoerd om de snelheid van MESSENGER te verminderen.
MESSENGER staat voor MErcury Surface, Space ENvronment, GEochemistry, and Ranging. Er zijn acht wetenschappelijke instrumenten aan boord die de nodige informatie op moet leveren, om zo de vele vraagstukken omtrent Mercurius op te lossen.
De zon schijnt op Mercurius maar liefst elf keer zo fel als op aarde. Daarom kan de temperatuur het oppervlak plaatselijk oplopen tot een slordige 450 graden Celsius. Om de MESSENGER-sonde te beschermen tegen de intense zonnestraling, is het uitgerust met een keramisch zonnescherm. Een unicum onder de planeetsondes.
Vergeleken met de andere hemellichamen in het zonnestelsel komt Mercurius er maar bekaaid vanaf als het gaat om het aantal bezoekjes die hij heeft ontvangen van ruimtesondes. Alleen Pluto werd nog nooit eerder bezocht. Van Mercurius zou je dat niet verwachten, aangezien de afstand tussen de rotsplaneet en de aarde vele malen kleiner is dan die tussen Pluto en onze planeet. De eerste en enige ruimtesonde die de planeet bestudeerde was de Mariner 10, die in 1974 en 1975 drie maal langs de planeet vloog.
De beelden van eerdere ruimtesondes die Mercurius bezochten gaven een beetje de indruk dat de kleinste planeet van ons zonnestelsel een saai object is. Maar dat is onterecht. Er zijn toch nog vele vragen die beantwoord moeten worden? Waarom heeft Mercurius zo’n grote dichtheid? Wat is de structuur van de kern van Mercurius? Waarom heeft Mercurius zo’n sterk magnetisch veld? Wat is er te vinden in de poolgebieden? Wat is de samenstelling van de (extreem ijle) atmosfeer? De toekomst zal het uitwijzen!