Een groot onzichtbaar sterrenstelsel bevindt zich mogelijk dicht bij ons melkwegstelsel, zo suggereren onderzoekers. Een massief object van dat kaliber kan de verklaring zijn voor een mysterieuze zwaartekracht die wordt uitgeoefent op ons sterrenstelsel. Dat concluderen de wetenschappers Avi Loeb en Ramesh Narayan van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics in de Verenigde Staten nadat ze verschillende metingen verrichtten met de 2 Micron Redshift Survey, waar astronomen de omgeving van ons melkwegstelsel in kaart mee willen brengen.
Astronomen weten zowel wat de richting als de snelheid waarmee de Melkweg door het universum beweegt met behulp van de kosmische microgolfachtergrond – straling die het gehele universum vulde na de oerknal. De golflengte van deze straling lijkt lichtjes korter in de richting van de Melkweg te zijn door het Doppler-effect en oefent volgens astronomen zwaartekracht uit op sterrenstelsels en clusters van sterrenstelsels in de omgeving van ons melkwegstelsel. Maar wanneer de invloed van alle bekende sterrenstelsels en sterrenstelselclusters bij elkaar wordt opgeteld, blijkt ons stelsel zo’n twintig graden ten opzichte van andere objecten te zijn gedraaid. Loeb en Narayan vermoeden dat deze vreemde draaiing te wijten is aan een naburig buurstelsel van de Melkweg of een nabijgelegen cluster van sterrenstelsels die ons stelsel langzaam vervormd.
De astronomen gebruikten gegevens van de 2 Micron Redshift Survey om te berekenen hoe de Melkweg zou moeten bewegen als het slechts door de sterrenstelsels beïnvloed werd die tot nu toe ontdekt zijn in de buurt van ons sterrenstelsel. De resultaten vergelijkten ze vervolgens met metingen die werden gedaan door gebruik te maken van de kosmische microgolfachtergrond in het heelal. Hieruit kon het tweetal concluderen dat ons stelsel een extra beweging van honderdtwintig kilometer per seconde heeft in ruwweg dezelfde richting als de plek waarop het centrum van de Melkweg zich vanaf de aarde bevindt. Ze ontdekten dat een sterrenstelsel, dat massiever is dan ons eigen stelsel en zich op ongeveer 3 miljoen lichtjaar van de aarde bevindt, verantwoordelijk kan zijn voor dit verschijnsel. Het enige buurstelsel van onze Melkweg is tot nu toe altijd het Andromedastelsel geweest, dat zich op ruwweg 2,5 miljoen lichtjaar van onze planeet bevindt en minder massief is dan het mogelijke nieuwe sterrenstelsel. Zo’n groot nabijgelegen sterrenstelsel kan voor ons onzichtbaar zijn gebleven door de vele stofwolken die te vinden zijn voor het centrum van onze Melkweg. Volgens de onderzoekers, die hun complete onderzoek binnenkort publiceren, ligt het stelsel achter de kern van ons eigen thuis verschoven.
Een andere verklaring voor de vreemde beweging van onze stelsel is de aanwezigheid van een verborgen gebleven cluster van duizenden sterrenstelsels op een afstand van zeventig miljoen lichtjaar van de aarde. Brent Tully van de Universiteit van Hawaï in de Verenigde Staten denkt dat de tweede theorie logischer is dan de eerst. Hij denkt dat de extra beweging van ons stelsel te wijten is aan het bestaan van een supercluster van sterrenstelsels dat ruim tienduizend keer zo zwaar is als de Melkweg en ook wel de ‘Shapley concentratie’ wordt genoemd. Het bevindt zich op zevenhonderd miljoen lichtjaar van de aarde.