Een reusachtige wolk van waterstofgas ligt op ramkoers met de melkwegstelsel, zo hebben astronomen bekend gemaakt op een bijeenkomst van de American Astronomy Society. Wanneer de hele wolk ons sterrenstelsel zal raken, over zo’n veertig miljoen jaar, zal het een stortvloed aan nieuwe stervormingsgebieden teweeg brengen. In feite hoeven we niet zo lang meer te wachten, want de richel van de gaswolk komt ondertussen al in botsing met de Melkweg. Het vuurwerk is begonnen.
De wolk wordt de ‘Wolk van Smith’ genoemd, en is vernoemd naar de astronoom die het object ontdekte in december 1963. Het is zo’n elfduizend lichtjaar lang en 2500 lichtjaar breed, en bevat genoeg waterstof om miljoenen nieuwe sterren te creëren die evenveel massa bevatten als onze ster, de zon. Felix Lockman, een astronoom van het National Radio Astronomy Observatory (NRAO) in de Verenigde Staten, maakte vanmiddag bekend dat de kern van de wolk minder dan achtduizend lichtjaar is verwijderd van ons sterrenstelsel, welke het object met een snelheid van maarliefst tweehonderdveertig kilometer per seconde nadert. Het is de eerste keer dat er bewezen is dat de wolk geen deel uitmaakt van het melkwegstelsel zelf.
“Dit is naar alle waarschijnlijk een waterstofgaswolk, die het restant is van de vorming van de Melkweg of losgeraakt gas is van een nabijgelegen buurstelsel. Wanneer het met ons sterrenstelsel in botsing zal komen, zal er een kolossaal stervormingsproces in gang gezet worden. Veel van de sterren die ontstaan zullen naar verwachting erg massief zijn, een relatief kort leven hebben en sterven als een supernova,” aldus Lockman. “Over een paar miljoen jaar zal de wolk lijken op een nieuwjaarsgeschenk uit de hemel, met grote vuurbogen in een bepaald deel van ons galactische thuis.”
Lockman en zijn collega’s gebruikten de radiotelescoop Green Bank in zo’n veertigduizend individuele standen, om zo op een snelle manier de gegevens van hun observaties bijeen te krijgen. Dat was noodzakelijk, aangezien de Wolk van Smith nogal fors te noemen is. “Als je de wolk zou kunnen zien met je ogen, zou het een prachtig schouwspel aan de nachtelijke sterrenhemel zijn,” zei Lockman. “Van de top tot de staart zou de wolk ongeveer even groot lijken als het sterrenbeeld Orion. Maar tot nu toe hebben we alleen gas kunnen zien – niemand heeft één ster kunnen onderscheiden.”
