Terwijl verschillende ruimtetelescopen inmiddels proberen de vele sterrenstelsels buiten ons eigen melkwegstelsel te bestuderen, weten we lang nog niet alles over onze eigen Melkweg. Dat blijkt maar weer eens nu astronomen uit Australië berekend hebben dat ons eigen stelsel in werkelijkheid twee keer zo dik is dan eerder werd verondersteld. De dikte van onze galactische schijf blijkt namelijk geen 6000, maar 12.000 lichtjaar te bedragen, zo kon vastgesteld worden met behulp van het licht van pulsars.
De berekeningen werd gemaakt door een team van astronomen van de Universiteit van Sydney in Australië. Zij waren op het moment van de ontdekking aan het werken met de in de astronomie goedgekeurde afmetingen van ons melkwegstelsel, toen ze besloten om te controleren of de vroegere metingen wel degelijk juist waren. Al vele tientallen jaren wordt aangenomen dat onze Melkweg zo’n 6000 lichtjaar dik en 100.000 lichtjaar breed is.
De onderzoekers deden dat met een veel gebruikte methode om kosmische afstanden te berekenen door te kijken naar het licht van pulsars. Wanneer het licht van verafgelegen pulsars zich beweegt door het achtergrondmateriaal van ons sterrenstelsel vertraagt het namelijk. De rodere pulsen van licht vertragen in feite meer dan de blauwere pulsen en door deze te meten kan bepaald worden door hoeveel materiaal het licht heen heeft gemoeten.
Toen de astronomen de oude berekeningen voor veertig verschillende pulsars gebruikten, kregen ze de oude uitkomsten. Deze objecten bevonden zich in en boven de galactische schijf. Maar wanneer het team metingen deed aan zeventien pulsars die zich boven en onder deze schijf bevonden, bleek ons stelsel meer dan twee keer zo dik te zijn. “Dat komt door het feit dat het berekenen van de afstand tussen de aarde en de pulsars in de kern van de Melkweg veel moeilijker is dan het berekenen van het aantal lichtjaren tussen onze planeet en pulsars die zich boven en onder de galactische schijf bevinden,” zei professor Bryan Gaensler. Volgens hem heeft de ontdekking geen noemenswaardige gevolgen voor de kijk van astronomen op ons sterrenstelsel.