NASA’s ruimtesonde Cassini heeft in een geiser die afkomstig was van het oppervlak van Saturnus’ maan Enceladus een verassend organisch mengsel aangetroffen, waarvan het verschillende monsters heeft kunnen nemen tijdens een flyby langs het object op 12 maart jongstleden. Wetenschappers zijn aangenaam verrast door het feit dat deze kleine maan zo actief en warm is en overvloeit van waterdamp en chemicaliën die waarschijnlijk de bouwstenen voor het leven op aarde vormen.
Nieuwe warmtekaarten van Enceladus laten zien dat de temperaturen op het zuidelijk halfrond van de maan hoger zijn dan eerder werd verondersteld en tonen hete sporen die langs talloze scheuren in diens oppervlak lopen. Ook bleken de vluchtige gassen waaruit de geisers van de ijsmaan bestaan twintig keer zo dicht te zijn dan werd gedacht en trof het ruimtevaartuig onder andere waterdamp, koolstofmonooxide en koolstofdioxide aan. Bovendien stuitte Cassini op verschillende organische moleculen door zich als het ware in te laten peperen door de geisers.
Verassend is dat de chemische samenstelling van de maan veel overeenkomsten vertoont met die van een komeet. Desondanks is Enceladus absoluut geen komeet, omdat het object geen staart heeft, niet alleen in een baan om de zon draait en diens activiteit aangedreven wordt door interne warmte in plaats van zonlicht. Toch roept de gelijkenis tussen het materiaal dat in de maan en een komeet te vinden is vragen op bij wetenschappers over de vorming van het ringenstelsel van Saturnus. Het mengsel dat in Enceladus’ geisers werd aangetroffen bestaat namelijk voornamelijk uit koolzuurhoudend water en werd eerder ook aangetroffen op verschillende kometen.
Volgens Dennis Matson van NASA’s Jet Propulsion Laboratory in Californië, Verenigde Staten, is Enceladus in het bezit van de belangrijkste bouwstenen voor leven. “We hebben een behoorlijk recept voor levensvormen in onze handen, maar we hebben het meest essentiële ingrediënt, vloeibaar water, nog niet gevonden,” zei hij. Vermoedelijk is er onder het oppervlak van de maan een oceaan van vloeibaar water te vinden, welke waarschijnlijkheid verantwoordelijk is voor het ontstaan van geisers op het object.
