Wolken die bestaan uit waterijs en boven het oppervlak van onze buurplaneet Mars zweven, ‘eten’ een deel van het ozon dat zich in diens ijle atmosfeer bevindt. Dat suggereert een studie die wetenschappers meer kan vertellen over het chemische milieu en klimaat op de rode planeet. Het is lange tijd moeilijk geweest om de dampkring van de planeet in kaart te brengen door reacties tussen atmosferische gassen en deeltjes waterijs, omdat deze ervoor zorgden dat computermodellen en observaties van ruimtesondes niet met elkaar overeen kwamen.
Ook in de bovenste lagen van de aardse dampkring zijn wolken van waterijs één van de belangrijkste oorzaken van de vermindering van ozon boven de polen. Daarnaast oefenen ze een grote invloed uit op de chemische samenstelling van de lagen lucht die zich onder hen bevindt. Men vermoedde al langer dat hetzelfde proces zich ook wel eens in de atmosfeer van Mars, die overigens voor 95 procent bestaat uit koolstofdioxide, zou kunnen afspelen. Met behulp van observaties die zijn uitgevoerd door de Europese ruimtesonde Mars Express hebben Franck Lefèvre en zijn collega’s van de Universiteit in Parijs de theorie proberen te testen.
Door ozon te laten reageren met waterstofradicalen, welke bekend staan als destructieve chemicaliën, kwamen de onderzoekers tot de conclusie dat het waterijs in de atmosfeer verantwoordelijk moest zijn voor de verdwijning van het ozon. De radicalen maken namelijk deel uit van de wolken en hun aanwezigheid hief de fouten in de computermodellen op. Waterstofradicalen zijn belangrijk voor de recycling van koolstofdioxide in de atmosfeer, waardoor er maar weinig ozon te vinden is op onze buurplaneet. Op 31 juli van dit jaar werd er voor de eerste keer waterijs onder het Martiaanse oppervlak ontdekt door de lander Phoenix.