Omdat de maan in de tijd dat het één keer rond onze planeet draait er precies even lang over doet om rond diens as te draaien, zien we op een heldere avond slechts één kant van onze natuurlijke satelliet. Een nieuwe analyse van de inslagkraters op het maanoppervlak heeft echter uitgewezen dat we mogelijk de andere kant van onze naaste buur ooit hebben gezien voordat het in botsing kwam met een asteroïde. Dat is de conclusie van Mark Wieczorek en Matthieu Le Feuvre van het Institute of Earth Physics in Parijs, nadat het tweetal de afgelopen tijd onderzoek deed naar de leeftijd en de verspreiding van 46 relatief grote maankraters, welke gevormd zijn na de inslag van puin dat zijn oorsprong vond in de asteroïdegordel van ons zonnestelsel.
Uit eerder uitgevoerde computersimulaties bleek dat er op de westerlijke hemisfeer van de maan zo’n dertig procent meer kraters te vinden zouden moeten zijn. De reden daarvoor is simpel: dat deel van onze natuurlijke satelliet bevindt zich het dichtst bij de richting waarin de maan rond de aarde draait, waardoor het eerder getroffen wordt door andere objecten. Het is te vergelijken met het feit dat er tijdens een regenbui meer druppels op de voorruit van een auto belanden dan op de achterruit. Het tegendeel blijkt echter waar nu Wieczorek en Le Feuvre ontdekt hebben dat de oudste kraters op de maan zich niet op de west-, maar op de oostkant bevinden. Dit suggereert dat de kant van onze naaste buur die we vanaf het aardoppervlak niet kunnen zien ooit vaker gebombardeerd is.
De onderzoekers denken hier al een verklaring voor te hebben gevonden. Volgens hen zou een grote asteroïdeinslag ervoor gezorgd hebben dat de maan gedraaid is. Dit proces heeft waarschijnlijk enkele tienduizenden jaren in beslag genomen, waarna de rotatie weer stabiel werd. Om dit te bepalen hebben de wetenschappers gebruik gemaakt van eerder verzameld materiaal dat afkomstig is van het maanoppervlak. “De kans is groot dat de achterkant van de maan enkele miljarden jaren geleden vanaf de aarde zichtbaar was,” zei Wieczorek. Met behulp van Aziatische ruimtesondes die op dit moment in een baan om de maan draaien zullen wetenschappers het idee op de proef stellen.