Uit nieuwe simulaties blijkt dat onze planeet op een dag in botsing kan komen met diens buurplaneet Venus en het de rode planeet Mars in stukken kan ‘scheuren’ tijdens een dichte passage. Het is algemeen bekend dat de banen van de planeten over een lang periode gezien onstabiel zijn, omdat hun zwaartekracht op onvoorspelbare manieren invloed uit kan oefenen op elkaar. Maar kan dit uiteindelijk uitmonden in een complete chaos? Een studie die onder leiding van Jaques Laskar van een observatorium in de Franse hoofdstad Parijs stond heeft aangetoond dat er een minieme kans bestaat dat de baan van rotsplaneet Mercurius zodanig verstoord wordt dat het binnenste deel van het zonnestelsel ver in de toekomst op hol slaat.
De kleine planeet vormt de sleutel tot een mogelijke catastrofe. Het object is buitengewoon vatbaar voor de invloed van gasreus Jupiter door een kleine toevalligheid: diens perihelium, het punt waarop het zich het dichtst bij de zon bevindt, verplaatst zich iedere duizend jaar ongeveer anderhalve graad en het perihelium van Mercurius’ grote broer beweegt slechts iets langzamer. Eerder kwam men al tot de conclusie dat dit proces uiteindelijk zou kunnen resulteren in een botsing tussen de rotsplaneet en Venus, maar de berekeningen waaruit dit bleek waren niet betrouwbaar genoeg. In samenwerking met zijn collega Mickaël Gastineau heeft Laskar nu een nauwkeuriger model ontwikkeld waarmee ruim 2500 verschillende verlopen van de toekomst in het zonnestelsel gesimuleerd kunnen worden tot het moment waarop de zon over enkele miljarden jaren opzwelt tot een rode reuzenster.
Om een zekere nauwkeurigheid te waarborgen heeft het tweetal verschillende omstandigheden in de verlopen gebruikt – de positie van Mercurius verschilt telkens ongeveer één centimeter per simulatie. In twintig gevallen belandt de kleine planeet in een ‘gevaarlijke’ baan en is de kans groot dat het in botsing komt met Venus of de zon. De aantrekkingskracht van het object zou er dan ook voor zorgen dat de andere binnenplaneten uit koers raken: in één geval komt onze buurplaneet Mars zelfs op ramkoers met de aarde te liggen. Volgens de onderzoekers zou de rode planeet dan direct in botsing kunnen komen met onze wereld, uit het zonnestelsel geslingerd kunnen worden of zó dichtbij kunnen komen dat het object in talloze stukken, die vervolgens op het aardoppervlak zouden belanden, breekt. Een andere mogelijkheid is dat de aarde in botsing komt met Mercurius of Venus.
Hmm, lijkt me erg sterk dat Mercurius dermate aangetrokken wordt door Jupiter. Dan zou Mars al lang uit zijn baan zijn getrokken.
Niet zo’n grote kans dat mars dan effectief gaat botsen met de Aarde: maar 1 op 2500.
Wat ik geloof is dat alleen Mercurius naar Jupiter wordt getrokken, ik denk een nieuw maan wordt. En misschien als de zon de zwaarte kracht los laat dat de planeten elkaars baan beïnvloeden en tot een botsing komen misschien over 40 miljard jaar.
@Twix: 40 miljard jaar, eehm.. een pilsje teveel op?
Francesco,
Ik denk dat hij enorm sarcastisch aan het spreken is. “alleen Mercurius wordt aangetrokken naar Jupiter” “de zon laat de zwaartekracht los” “een botsing over 40 miljard jaar”
Het lijkt mij ook onwaarschijnlijk.
ik had op andere sites gelezen over 4 miljard jaar lol. waarom moeten we bang wezen voor een botsing voor die tijd is de aarde te warm om op te leven dus waarom druk maken.
@Struikelaar:
Zo simpel is het niet met dat zwaartekracht spel in een stelsel.
Mercurius is in dit opzicht een apart geval. Hoewel de massa 2 keer zo klein is als die van Mars, is de dichtheid 1,4 keer zo groot. Mercurius bezit daardoor verhoudingsgewijs een vrij groot gravitatie potentiaal. Zijn dichtheid is te vergelijken met die van de Aarde, maar zijn radius is maar 0,38 maal de Aarde (dus 2,6 keer zo klein) Nu verhoudt dit potentiaal zich als: M / r. Voor Mars krijgen we dan: 1,9*10^20 en Mercurius 1,4*10^20. Dus terwijl de massa 2 maal minder is, is dit potentiaal slechts 1,4 keer minder. Tel daarbij op, dat Mercurius door zijn snellere rotatie een groot deel van de zwaartekracht die hij van de zon ondervindt opheft door de middelpuntvliedende kracht. Deze heb ik even uitgerekend: voor Mars is dit 1,6*10^21 Newton en voor Mercurius 1,3*10^22. Dus ruim 8 maal groter! Dit maakt Mercurius de zwakke schakel in dit spel.
@Jonathan:
Ik heb liever dat het 1 / 25.000.000 is.
Om even een voorbeeld te geven dat aangeeft dat 1/2500 eigenlijk een erg grote kans is:
http://www.universetoday.com/2003/09/03/killer-asteroid-will-miss/
Tegen die tijd zit de mens al ver versprijd door het universum heen.. why worry?
Eduard 😉 hopelijk versprEId :p het is nog niet zeker
Weet er iemand hier iets over een 25 kilometer grote “meteoor” o.i.d wat afkomt op de zuidpool?
zie voor de bron: http://xandernieuws.punt.nl/?id=525423&r=1&tbl_archief=&
Dat is geen meteoor maar een ruimte schip ook wel polar express genoemd. 😐
Aika, kun jij mij daar iets meer over vertellen, ik ben erg benieuwd wat dat dan wel zijn mag.
Martin:
ONZIN….
Dat is klare taal.
Bedankt.
pluto is inimini klein planeet niemand kan ze hem zien
Jupiter zal mercurius niet rechtstreeks naar zich toe trekken.
Hij zal alleen zijn baan een heel klein beejte veranderen. Miljarden kleine veranderingen zijn bij elkaar een grote verandering. Meestal heffen alle kleine veranderingen elkaar op. Soms heb je resonantie en dan worden de veranderingen bij elkaar opgeteld. De planeetbanen zijn op lange termijn niet te voorspellen net zoals het weer.
De voorspelling is: gedurende 3 miljard jaar geen verandering, daarna kleine kans op grote baanveranderingen.