Het bevindt zich op meer dan een miljard kilometer van ons vandaan, maar hoe meer men leert over de grootste maan van ringenplaneet Saturnus, hoe meer het begint te lijken op onze eigen planeet. Een tweetal onderzoekers van NASA’s Jet Propulsion Laboratory heeft op een bijeenkomst namelijk de resultaten gepresenteerd van een studie waaruit blijkt dat het weer en de geologie op aarde en Titan ongeveer hetzelfde werkt, ondanks het feit dat het op de maan gemiddeld honderd graden Celsius kouder is dan op Antarctica. En wat misschien nog wel van groter belang is, is dat de chemie op de wereld veel overeenkomsten blijkt te vertonen met de prebiotische omstandigheden op onze planeet.
Wind, regen, vulkanen, tektonische platen – het zijn allemaal aardachtige kenmerken die voorkomen op het complexe en gevarieerde Titaanse oppervlak. Het enige grote verschil blijkt te zijn dat de zogeheten cryovulkanen op de maan geen gloedheet magma uitstoten, maar waterijs en ammoniak. “Het is zeer verrassend dat het oppervlak van Titan zo veel lijkt op dat van onze planeet,” aldus Rosaly Lopes, één van de onderzoekers. “Hoewel diens temperatuur en andere natuurlijke omstandigheden verschillen, lijkt de maan in feite meer op de aarde dan ieder ander hemellichaam in ons zonnestelsel.”
De door een dikke atmosfeer omhulde maan, welke groter is dan planeet Mercurius niet veel kleiner is dan buurplaneet Mars, wordt voortdurend in de gaten gehouden met het radarinstrument van de ruimtesonde Cassini en dankzij deze observaties heeft men inmiddels aan kunnen tonen dat het oppervlak van Titan bedekt wordt door heuvels, duinen en meren. De meren komen zowel op diens noordelijk als zuidelijk halfrond voor en bevatten koolwaterstoffen waarvan gedacht wordt dat ze mogelijk de juiste omstandigheden kunnen bieden voor het ontstaan van leven. De cyclus die zorgt voor de aanwezigheid van deze vloeistoffen is te vergelijken met de regencyclus op aarde, maar dan voornamelijk met methaan in plaats van water.
Een ander instrument van het ruimtevaartuig, dat de Visual and Infrared Mapping Spectrometer wordt genoemd, stuitte eerder dit jaar op een gebied op de maan waar voortdurend ammoniakijs aan het oppervlak verschijnt. Hoewel dit niet lang aanwezig blijft, heeft men aan kunnen tonen dat het voorkomt in het inwendige van Titan, iets dat suggereert dat er een proces is dat ammoniak naar het oppervlak verscheept. Verdere observaties hebben nu uitgewezen dat de oorzaak gezocht moet worden bij structuren die veel overeenkomsten vertonen met vulkanen.
Het is de onderzoekers niet ontgaan dat ammoniak in combinatie met het methaan en waterstof dat te vinden is in de Titaanse atmosfeer voor natuurlijke omstandigheden zorgt die te vergelijken zijn met die op onze planeet heersten op het moment dat de eerste levensvormen ontstonden. De vraag is nu: ondersteunen de chemische processen op de maan een prebiotische chemie die lijkt op de chemie waaronder het leven zijn intrede maakte op aarde? Wie weet…
ik vind dat zo’n intrigerende gedachte, meren op een andere planeet… oke, van methaan e.d. maar toch… dat moet als astronaut toch helemaal waanzinning zijn om te aanschouwen…! Dat was mijn dagdroom voor nu. Ik hoop dat de NASA in de nabije toekomst veel robotkarretjes daar heen stuurt! Dat levert pas spectaculaire beelden op!
Het zou inderdaad geen slecht idee zijn om robots naar Titan te sturen. Geen eenvoudige onderneming overigens. Het is “berekoud” op de maan en naar alle waarschijnlijkheid ook behoorlijk wat straling van Saturnus. Daarnaast bestaat natuurlijk het gevaar van een plons in een methaanzee. Toch lijkt Titan met de dag interresanter te worden waardoor een nadere kennismaking dichterbij komt.
Dat zal inderdaad om een heel andere aanpak vragen dan een karretje op Mars, maar dat is juist een mooie uitdaging! Landen in een methaanzee zal inderdaad niet echt bevordelijk zijn voor de electronica haha roeibootje mee dus!
Tja, de Huygens-sonde had daar ook last van zo te zien.
Dit zag ‘ie voor zich (rechtsboven de reflectie van de zon):
hahaha ja dat is een beetje jammer… Zoals ik het begrepen heb bestaat er het vermoeden dat het ding de grond onder hem gedeeltelijk gesmolen had (verdampt eigenlijk…) zodat hij compleet scheef kwam te staan. Heb ik dat goed..? erg vervelend, maar wel een wijze les!
Wat wel een probleem is, is dat Titan geen magnetisch veld heeft en zich buiten de magnetosfeer van Saturnus bevindt. Dat zou dus betekenen dat eventueel leven boven het oppervlak blootgesteld wordt aan schadelijke straling. Maar goed, er is de suggestie gewekt dat de maan een ondergrondse oceaan bevat, dus dat hoeft niet per se het geval te zijn.
Wat wel een voordeel is van het gebrek aan een magnetisch veld is dat er meer kosmische straling terechtkomt op het oppervlak en er dus eerder reacties opgewekt kunnen worden voor de vorming van complexere moleculen.
wie zegt dat leven op andere hemellichamen net zo is als op de aarde? schadelijke straling? hoezo? wellicht bestaan er nu al vuur- of gaswezens die daar totaal geen last van hebben. te koud? tja……voor een mens is het te koud maar een ijswezen zal er best tegen kunnen. de aardse wetenschap is te beperkt om de werkelijke waarheid van de kosmos te kunnen achterhalen omdat alles wordt gezien door de aardse bril, terwijl de kosmische bril zo groot is als de kosmos zelf en aangezien deze zich alleen maar uitbreidt kan t nog wel even duren dacht ik zo…
Dat niet alleen er kunnen best micro organismen leven op Titan, op Aarde leven ook micro organismen die straling kunnen overleven. Het magnetisch veld van de Aarde beschermt ons ook tegen UV straling, maar ik weet niet of Titan daar veel last van heeft.
Titan geen magnetisch veld? Vreemd, ik dacht dat een dergelijk veld wordt veroorzaakt door water -oceanen – meren.. en dat heeft titan juist toch wel?
Het magnetisch veld van de Aarde (of een andere planeet) wordt veroorzaakt door wrijving tussen de verschillende lagen (magma en ijzer) waaruit de kern bestaat. (dynamo effect)
De hoeveelheid straling van de zon is op die afstand ±15 W/m^2 (voor Saturnus). Dat is ±93 maal minder dan wat de Aarde ontvangt. Titan ontvangt nog minder, omdat ook de diameter van een hemellichaam van invloed is.
Het lijkt best wel mooi om een apparaat te ontwikkelen die zo krachtig is om Titan tussen de baan van de Aarde en Mars te zetten. Maar dat is echt niet iets wat 1, 2, 3.. voor elkaar is gedaan.
Het is best wel veiliger op Titan omdat je dan niet verbrandt door magma, maar je wordt wel een ijsblok als je een ijskoude laag over je heen krijgt. Misschien is het mogelijk om fabrieken te bouwen op de planeet en de planeet op te warmen naar 0 t/m 40 graden.
@Twix:
Ahum: Héééel toevallig heb ik vlak voor dat ik jou bericht zag staan naar een aflevering van Startrek the Next Generation zitten kijken. Daarin moet men een zwaar object een koers verandering geven van ±1° d.m.v. de ’tractor beam’.
Dat lukt nog maar net. (Life Support op de Enterprise legt haast het loodje).
Zullen we in het vervolg maar gewoon bij de werkelijkheid blijven i.p.v. Science fiction?
Wat ik me afvraag; wordt Titan een vluchtoord voor mensen in de toekomst – mits ze 1 miljoen jaar beschaving volhouden – als onze planeet door aardverschuivingen en klimaatverandering moeten verlaten ? Van alle andere planeten in onze zonnestelsel lijkt me dit de meest logische keuze. Had verder ook nog de ijswereld Triton bij Neptunes op het oog, maar daar zie ik toch maar van af.
Twix,
Naast het praktische kantje van zo’n groot object te verplaatsen in de ruimte (dat is met onze technologie gewoonweg onmogelijk..) is het ook zeer slecht om het in een baan tussen de aarde en mars te plaatsen. Waarom? Het object zal waarschijnlijk zelf door de zwaartekracht uit zijn baan gebracht worden en misschien zal het zelfs de aarde of mars met zich meenemen. Titan naar hier verplaatsen is zelfmoord, niet een oplossing.
Bij het aanschouwen van de planeten in ons zonnestelsel,zouden we ons moeten realiseren op wat voor ,n oase we eigenlijk wonen,en zal uiteindelijk geen enkele planeet soelaas kunnen bieden om als uitwijkplaneet voor de mensheid te fungeren.
Het zullen hooguit wetenschappelijke basis zijn,en zulk een onderneming zie ik de komende 100 jaar nog niet realiseerbaar.
Hoe we het ook keren of wenden,eerst orde op zaken op onze schitterende blauwe planeet,zoniet ach..dan hebben we onze kans om op deze wereld te leven,niet kunnen waarmaken.
En is het einde oefening wat onze soort betreft.
Michael Boom,
We wonen op een oase, maar als je weet hoe bijna oneindig het heelal uitgestrekt is en hoe veel materie en dus planeten (en manen) er bestaan, dan is het onwaarschijnlijker dat er geen planeet die zeer sterk lijkt op de aarde dan dat er wel 1 bestaat. En die speld in een hooiberg moeten we vinden.
Jonathan
Absoluut mee eens,ik denk zelfs dat het wemelt van het leven in de kosmos,alleen zijn wij (nog lang) niet in staat daar heen te reizen.
Het enige hemellichaam waar we als mensen op zijn geweest,onze maan staat op 1 lichtseconde v.d aarde.Nu zijn de afstanden in het heelal oneindig veel groter,en wij bezitten geen technologie die deze afstanden kan overbruggen.
Wel zullen we nog vele nieuwe planeten ontdekken met de Keplersatteliet,en wellicht ook wel enkele aantallen met voor ons herkenbare levensvormen.
Er zal dus nog heel wat menselijk potentieel benut moeten worden,om de ruimtevaart verder te ontwikkelen,we mogen blij zijn als we een bemande landing op de planeet Mars nog mee zullen maken.
Het zou een mooie stepstone voor verdere ruimtevaart zijn om een een maan als Titan bewoond te krijgen.. Al is het maar voor voortschrijdende inzichten in het leefbaar maken van ons onbekende omgeving. Intergalactisch reizen blijft dan een traag gegeven, maar al doende leert men en wie weet waar zo’n streng aan bewoonde planeten en/of sterren ons brengt..
Michael Boom,
Je hebt helemaal gelijk wat betreft het feit dat de mens nog maar tot maximaal 1 lichtseconde van de aarde heeft bevonden, maar het zou niet helemaal correct zijn zouden we onze eigen toestellen van menselijke makelij – de Voyager 1 en 2 – niet meerekenen tot de mensheid. Dat de mens zich (nog) niet naar Mars kan begeven, is niet alleen een probleem van technologie en geld, het is er ook (en misschien zelfs voornamelijk) een van straling. Een ruimtereis naar Mars zou al gemakkelijk enkele maanden duren, tot zelfs jaren. Wanneer we dan eindelijk aankomen, heeft het lichaam niet eens tijd om te herstellen van deze lange blootstelling aan straling – mars heeft geen (of nauwelijks? ben niet zeker) magneetveld, noch atmosfeer waardoor de straling gewoon doorgaat. Zolang voor dit probleem rond straling geen oplossing wordt gevonden, zullen (denk ik) er geen reizen richting mars gebeuren.
“tropische storm” op Titan: http://www.space.com/scienceastronomy/090812-titan-clouds.html
er is honderd procend leven in de ruimte WE ZIJN NIET ALLEEN VERKLAAR DE UFOs maar en hoe komt de mens aan hy tec informatie VLIEGTUIGEN DIE VLIEGEN AUTO ENZ
Op titan voel ik dat er leven is.
stel.. ze zeggen dat het veeeel kouder is als bij ons.
geloof ik niet. want het heeft zelfde effect als onze aarde.
binnin in de titan bol zit ook een soort zon die wij kennen dat de aarde warmt.
wie weet is het op de grond warmer dan de lucht .
ik denk dat ze eerder de lucht meten dan de rest. dat is wetenschap… waar ik nu over heb..
“Gemiddeld honderd graden kouder dan op antarctica” is het op Titan. Hier is dus geen leven mogelijk.
Op een ander soort wereld kan een ander soort leven bestaan.
klopt op mars is ook leven