Uit observaties die uitgevoerd zijn met een telescoop van Canadese en Franse makelij op Hawaï blijkt dat de twee meest nabij het melkwegstelsel gelegen stelsels, het bekende Andromedastelsel (M31) en het Driehoekstelsel (M33) elkaar ongeveer 2,5 miljard jaar geleden op een relatief kleine afstand gepasseerd zijn en het tweetal zich opnieuw op een ramkoers bevindt. Daarbij werden soortgelijke overblijfselen van galactisch kannibalisme ontdekt als die bij ons sterrenstelsel gevonden werden in de vorm van zogeheten stellaire stromen. Deze spaghetti-achtige slierten verrezen op het moment dat dwergstelsels te dicht bij de Melkweg kwamen en zijn nu ook in kaart gebracht bij de twee buurstelsels, hetgeen laat zien dat de twee verwikkeld zijn in een ’touwtrekspel’.
Om een beter beeld te krijgen van de stromen die rond ons stelsel te vinden zijn, welke vanwege het feit dat we ons in het melkwegstelsel bevinden niet of nauwelijks zichtbaar zijn, heeft men een gebied dat zich uitstrekt over een afstand van ruim 500.000 lichtjaar van het centrum van M31 – een afstand die tien keer zo groot is als het aantal lichtjaren tussen de zon en de kern van ons ‘eigen’ sterrenstelsel – de afgelopen tijd uitgebreid onder de loep genomen. In de directe omgeving van het buurstelsel werden talloze sterren gevonden waarvan de veronderstelling bestaat dat het immigranten zijn van dwergstelsels die onder invloed van de aantrekkingskracht van Andromeda staan. Het bevestigt de theorie die inhoudt dat grote sterrenstelsels groeien dankzij de aanwezigheid van kleinere stelsels.
De studie heeft tevens laten zien dat het gebied dat beïnvloed wordt door M31 zich veel verder uitstrekt dan eerder werd verondersteld. Buurstelsel M33, dat zo’n één miljoen lichtjaar verwijderd is van zijn grotere broer, lijkt het slachtoffer van deze eetlust te gaan worden. Het tweetal blijkt namelijk, precies zoals verwacht, verbonden met elkaar te zijn door een enorme sliert van materie die ver in het verleden ontstaan moet zijn toen de twee stelsels elkaar passeerden. Hoewel de positie van de sterren van het Driehoekstelsel anders doet vermoeden, is het geen perfecte spiraal meer door de passage. Diens waterstofgas is namelijk verstoord geraakt. Waarom de sterren die we zien dat niet zijn is vooralsnog een raadsel.
Men heeft met computersimulaties aan kunnen tonen dat het tweetal elkaar enkele miljarden jaren geleden op een afstand van ruwweg 130.000 lichtjaar naderde. Bij die passage ging het er nog relatief rustig aan toe, maar vooral M33 lijkt er in de toekomst minder goed van af te gaan komen. Over zo’n twee miljard jaar zal de afstand tussen de stelsels vele malen kleiner zijn en aangezien de aantrekkingskracht van het Andromedastelsel veel sterker is dan die van zijn buur is het aannemelijk dat het Driehoekstelsel niet nog een keer zal weten te ontsnappen.
Kan M33 andromeda niet zo uit zijn baan trekken dat binnen enkele miljarden jaren er geen frontale botsing komt tussen de melkweg en andromeda?
@ Jonathan
Dat Andromeda stelsel dat schiet gewoon door alle sterrenstelsels heen, het is te klein om het Andromedanevel van koers te laten veranderen.
Tja wat moet ik me hier nou bij voorstellen? Krijgen we dan echte botsingen te zien tussen sterren en planeten of vind er een samensmelting plaats van 2 sterrenstelsels en gebeurt er relatief weinig?
Kasabian, ik veronderstel dat wij over twee miljard jaar niets meer zien 😉
Maar google eens op botsing tussen stelsels en je kan je wel een gedacht vormen hoe het er kan uitzien.
Denk ook maar dat zo’n “botsing” niet plots verloopt hé, daar gaan duizenden of miljoenen jaren over.
Het gebruik van het woord ‘botsing’ moet heel ruim worden genomen.
In de praktijk zal het meeste van twee stelsels gewoon langs elkaar heen schieten door de nog steeds grote interstellaire afstanden binnenin een stelsel. Er zal wel een hoop verstoort worden en alles zal van vorm veranderen, maar daadwerkelijke botsingen tussen b.v.b. miljoenen sterren is zeer onwaarschijnlijk.
Alleen als twee stelsels 100% frontaal botsen (dus exact op de zelfde as geprojecteerd zijn en 0 graden verschil tussen de beweging zit) zal wel het een en ander plaatsvinden in de dichtbevolkte kern. Maar zodra één stelsel net even naast de as zit van de ander, krijg je een soort ‘slingshot’ effect. De kernen zullen om elkaar heen gaan draaien elkaar passeren of er ontstaat een samensmelting zodat er één overblijft.
Volgens het boek van Urantia zit Andromeda in een andere schil van de Kosmos, die de andere kant opdraait als de schil waarin de Melkweg zich bevindt. Wat hiervan te denken, is dit theoretisch mogelijk?
@Akasha:
Aangezien dit boek geen exacte wetenschap verkondigt houden we ons voorlopig maar hier aan:
Zowel onze eigen melkweg alsmede het Andromedastelsel en M33 maken deel uit van een groep van zo’n 40 stelsels met de naam “local group’. Deze groep beweegt gezamenlijk door het heelal en de individuele stelsels beïnvloeden elkaar constant.
Ok, bladerunner, bedankt voor je antwoord.
Kan het echter een optische illusie zijn dat Andromeda ons nadert volgens een wetenschappelijke benadering (uitgaande van diverse draaiende schilen in de Kosmos)?
Om te bepalen of een object ons nadert dan wel van ons verwijdert, bekijkt men de frequenties van de verschillende licht en radiogolven. Elk element of verbinding straalt energie uit op een vaste frequentie. Een voorbeeld daarvan is kwarts. Die frequentie of trilling wordt dus gebruikt in bepaalde horloges. Het meest voorkomende element is waterstof en daarom is dat een goede maatstaf. Als de bron stilstaat meet je dus een bepaalde frequentie maar als de bron beweegt , verandert die frequentie. Dit kun je vergelijken met het geluid van een naderende ambulance met sirene, die klinkt dan hoger dan hij in werkelijkheid is en wordt lager als hij voorbij is. Als je dus de frequentie weet bij stilstand, maar je meet in feite een hogere frequentie, weet je dus dat het object jou nadert. In het lichtspectrum zien we dan dat de z.g.n. spectraallijnen zijn verschoven (elk element heeft in het spectrum zijn eigen lijn). Er is dus geen sprake van een illusie maar een feit.
Ik ken de roodverschuiving en het Doppler-effect. Volgens Urantia komt Andromeda ook daadwerkelijk dichterbij, dus is de waarneming van de roodverschuiving valt te verwachten. Andromeda nadert ons (volgens het boek van Urantia dan) doordat de schillen in tegengestelde richting bewegen. Maar ze zullen dus nooit botsen.
Het kan best enorme flauwekul zijn wat er in dat boek staat, maar ik kan dat niet beoordelen, daarom stel ik hier deze vraag aan kenners. Is het mogelijk dat Andromeda in een ander universum zit dan dat van ons (volgens U zijn er 7 universa, 1 in ’t midden, 5 ’s paken’en 1 buitenschil.)
Urantia is geen wetenschappelijk onderbouwd boek. Het bestaan van ‘schillen’ is niet aangetoond. Wat wel is aangetoond is dat vele groepen sterrenstelsels naar een gemeenschappelijk punt lijken te gaan. Maar alles wat wij zien bevindt zich in één en het zelfde universum. Er bestaan theorieën over meer universa, maar die kunnen wij niet waarnemen.