Spirit’s reis naar de kern van onze rode buurplaneet

De op onze buurplaneet Mars verblijvende rover Spirit veegt, schraapt en ontfutselt al ruim zes jaar lang geheimen uit het afschrikwekkende oppervlak van de rode planeet. Nu het voertuig op een impasse is gestuit en diep in het zand weg is gezakt, probeert het met de zonnepanelen die het karretje van energie moeten voorzien genoeg zonlicht te verzamelen om de gevaarlijk koude Martiaanse winter te overleven. Als Spirit het tot de lente vol kan houden, is de robot nog lang niet afgeschreven. Het zal ons in dat geval zelfs nog een helpende hand kunnen bieden bij het ontrafelen van de raadsels van de kern van Mars.

En dat is mogelijk zonder dat de rover ook maar één van diens mechanische spieren hoeft te bewegen. Wanneer het voertuig zich niet verroert, zal de enige beweging die van de planeet zelf zijn. Aangezien onderzoekers al weten wat de eigenschappen van de baan van onze buurplaneet zijn, zal men in staat zijn om Spirit’s radiosignaal te gebruik om meer te weten te komen over hoe de wereld om zijn eigen as draait. Tijdens dat proces ‘wiebelt’ Mars licht en ondanks het feit dat dit proces nauwelijks meetbaar is, kunnen de miniscule veranderingen van onschatbare waarde zijn als men een beter beeld wil krijgen van de Martiaanse kern.

In het geval dat de kern door en door vast is, zal de planeet iets anders wiebelen dan wanneer het centrum vloeibaar is. Vergelijk het met het verschil in de manier waarop een hardgekookt en een rauw ei rondjes tolt. De radiosignalen van de rover kunnen ons bovendien iets vertellen over de precieze snelheid waarmee Mars wiebelt. In combinatie met gegevens over de grootte en massa van de rode planeet kan dit onze kennis over hoe ijzer en rots zich in het algemeen binnen in een planeet gedragen en wat de grootte en dichtheid van de Martiaanse kern zelf is aanzienlijk vergroten.