De ruimtesonde New Horizons is donderdag op de helft van diens reis naar de ijzige dwergplaneet Pluto en diens manen beland. De kilometerteller van het ruimtevaartuig overschreed de grens van 2,39 miljard kilometer, wat betekent dat het de helft van de afstand tussen de aarde in 2006 en waar Pluto zal zijn wanneer de sonde arriveert in 2015 heeft overschreden. New Horizons zet diens reis met een snelheid van bijna 58.000 kilometer per uur voort en zal komende maand de baan van gasplaneet Uranus doorkruisen. Op 14 juli 2015 vliegt het vaartuig langs Pluto.
Het feit dat de ruimtesonde op de helft van diens reis is, is de laatste in een reeks mijlpalen van de missie. In december vorig jaar kwam New Horizons voor het eerst precies tussen de zon en Pluto in te staan en op 20 april aanstaande zal het vaartuig het punt bereiken dat zich in 2015 tussen onze ster en de ijsdwerg bevindt. In oktober van dit jaar, op de zeventiende om precies te zijn, heeft de sonde de eerste helft van diens decennialange trip achter de rug op basis van de vluchtduur. De snelheid waarmee New Horizons beweegt zal in de maanden die volgen geleidelijk aan af gaan nemen.
Pluto werd tachtig jaar geleden ontdekt door astronoom Clyde Tombaugh. In 2006 werd de wereld ‘gedegradeerd’ van planeet tot dwergplaneet. New Horizons zal de ijsdwerg niet gaan omcirkelen, maar in plaats daarvan gedetailleerde observaties uitvoeren tijdens een flyby en vervolgens diens weg vervolgen richting andere ijzige objecten in de Kuipergordel. Nieuwe beelden van de wereld die genomen werden door de ruimtetelescoop Hubble lieten eerder al zien dat het seizoensveranderingen vertoont en hierdoor geregeld een iets andere kleur krijgt.
Hoe komt het dat de snelheid van de sonde de komende tijd afneemt? Is de zwaartegracht van de zon hier debet aan?
gr George
De grootste concentratie van massa (en dus ook de zwaartekracht) in ons zonnestelsel is de zon zelf. Maar liefs 99,86% van de totale massa van ons stelsel komt voor rekening van onze zon. Het is dus inderdaad voornamelijk de zon die de sonde constant doet afremmen. Maar planeten die de sonde passeren kunnen tijdelijk vanwege de kleinere afstand een groter effect hebben. Ook in positieve zin omdat een sonde via een ‘sling-shot’ manoeuvre juist snelheid oppikt. De Voyagers en Pioneer sonde’s b.v.b. deden dat via o.a. Jupiter.
Ik vermoedde al zoiets. Duidelijke uitleg, bedankt.