Onze buurplaneet Mars lijkt op het eerste gezicht een dode wereld. Niet alleen omdat het boven diens oppervlak naar alle waarschijnlijkheid geen plaats biedt aan levensvormen, maar ook vanwege het feit dat de planeet vanuit de ruimte gezien maar weinig veranderingen vertoont in vergelijking met die van ons. Niets is echter minder waar, zo heeft de Mars Reconnaissance Orbiter, welke ons sinds maart 2006 voorziet van informatie over de rode planeet maar weer eens onderstreept. De ruimtesonde is namelijk voor de zoveelste keer getuige geweest van een lawine in één van de vele heuvelachtige gebieden op het Martiaanse oppervlak.
Niet alleen op het noordelijk halfrond van onze planeet is de lente in aantocht, ook op die van Mars worden de dagen langer en is de temperatuur aan het stijgen. Dat heeft tot gevolg dat het ijs op dit deel van de planeet, dat grotendeels uit koolstofdioxide bestaat gedeeltelijk aan het smelten is. De dooi van het ijs op de toppen van kliffen zorgt er ieder jaar voor dat rotsen en puin in grote getale met een hoge snelheid naar beneden vallen. Soms heeft men het geluk dat de HiRISE-camera van het ruimtevaartuig op dit gebied gericht staat en krijgen onderzoekers de kans om één van de vele lawines die ontstaan rond deze tijd van het jaar vast te leggen.
Klik hier voor een grotere versie (2.1 MB) van de afbeelding.
wij mensen kijken on maar net over de rand van onze wieg.,
wat het onderzoek van de ruimte. betreft. maar ik volg het met grote
belang stelling. en hoop nog met te maken. dat er buiten de aarde ergens
leven is.
Ik vind het prachtig om mars foto’s te kijken, het lijkt allemaal zo dichtbij. Mischien maken we het toch nog ooit mee, de eerste mens op Mars. En wat daarna.
@Leuke Gast
Helemaal mee eens, lijkt mij fantastisch om mee te maken.
Ik zag laatst een documentaire over een mogelijke bemande reis naar Mars maar het zou wel een ongelooflijk moeilijke reis zijn waar gigantisch veel geld voor nodig is.
Daarom vrees ik dat het heel nog wat tientallen jaren gaat duren voordat er een serieuze poging ondernomen gaat worden.
Maar ik ben zelf pas 25, dus wie weet, ooit. 🙂
Ik ben 38. Ik heb ook zo’n documentaire gezien. Het meest wonderbaarlijk vond ik de constatering het verschil tussen een korte of lange trip.
Zelf denk ik dat het grootste probleem, de mens zelf is om daar te komen, dus de robot industrie en de mens als basis met zijn inbreng, moeten wel in staat zijn om dat doel te bereiken lijkt mij, in ieder geval in de komende 10 jaren.