De alles vernietigende tsunami van 2004 in de Indische Oceaan, die aan bijna 250.000 mensen het leven kostte, was het gevolg van de eerste aardbeving met een kracht van 9,0 op de Schaal van Richter sinds 1967. Naar aanleiding van deze beving en de reeks kleinere, maar nog steeds verwoestende bevingen in Haïti, Chili en Nieuw-Zeeland, die dit jaar voorbij werden gestreefd door de zware zeebeving ten oosten van Japan, vragen onderzoekers zich af of het aantal zware aardbevingen toe aan het nemen is. Is het mogelijk dat er een verband bestaat tussen de bevingen of is er sprake van puur toeval?
De krachtigste aardbeving die tot op heden werd geregistreerd was de aardbeving van 1960 in Chili, die een kracht had van 9,5 op de Schaal van Richter. Hoewel de recente bevingen in onder meer Chili en Japan en de aardbeving rond Indonesië in 2004 hierbij in het niet vallen, hebben ze de interesse van onderzoekers voor dit soort zware bevingen wel degelijk nieuw leven ingeblazen. “Na een betrekkelijk rustige periode in de jaren tachtig en negentig bevinden we ons nu mogelijk in een periode met zware aardbevingen”, aldus geofysicus Richard Aster van het New Mexico Institute of Mining and Technology.
Gegevens laten zien dat er in de afgelopen eeuw enkele perioden waren waarin een ongewoon hoog aantal zware aardbevingen voorkwam met een kracht van 8,0 of hoger. De wereldwijde seismische activiteit bereikte bijvoorbeeld tussen 1950 en 1967 een hoogtepunt. Er zijn echter ook relatief rustige perioden geweest met een klein aantal zware bevingen. Met slechts honderd jaar aan gegevens weten onderzoekers echter niet zeker wat deze patronen kunnen betekenen en óf ze wel iets zeggen. “Zelfs wanneer er inderdaad sprake is van een bepaald verschijnsel weten onderzoekers niet hoe een zware beving tot een andere beving ergens anders in de wereld zou kunnen leiden”, zegt Aster.
Uit een studie uitgevoerd door Andrew Michael van de U.S. Geological Survey blijkt dat de patronen waarin zware aardbevingen optreden geheel willekeurig zijn, naschokken daarbuiten gelaten. “Willekeurig betekent niet gelijkmatig verspreid”, aldus Michael. “Dat is waarom er reeksen voorkomen in de door ons verzamelde gegevens. Dergelijke clusters van bevingen zeggen waarschijnlijk niets over het aantal te verwachte aardbevingen in de toekomst.” Totdat men weet waarom het aantal zware aardbevingen varieert moeten we ons volgens Michael dan ook “niet minder zorgen maken, maar er is evenmin reden tot paniek.”
Naar aanleiding van de reeks zware aardbevingen in de afgelopen jaren hoeven we dus niet bang te zijn dat er meer zware bevingen in aantocht zijn, maar Aster geeft wel aan dat het onontkoombaar is dat we over het algemeen steeds groter gevaar lopen. “Veel snelgroeiende steden in de wereld zijn niet of nauwelijks voorbereid op een zware beving, terwijl gemeenschappen in de kustgebieden zich steeds meer in gebieden die zeer kwetsbaar voor tsunami’s vestigen. Er leven gewoon meer mensen op gevaarlijke plekken”, zegt hij.
Afbeelding: VOA News
Interessant artikel. Wel of geen patroon, het moge in ieder geval duidelijk zijn dat ze in San Francisco rekening moeten houden met een aanstaande zware beving. Weet iemand in hoeverre de infrastructuur daar op een beving is voorbereid in vergelijking met bijvoorbeeld Japan?
Reeksen aardbevingen lijken mij heel logisch, als een plaat op één plek verschuift, dan verandert de ligging van de plaat ook aan de andere kant, komt daar ook weer druk op en krijg je een nieuwe aardbeving. Als ik nu in Zuid-Californie zou wonen, zou ik mij absoluut niet veilig voelen een maand na een heel zware aardbeving aan dezelfde plaat. Er is een serieuze kans dat het daar binnen heel korte tijd misgaat, een zware aardbeving heeft al heel lang op zich laten wachten daar…
@Robert:
Ze zijn in Californië net zo goed voorbereid als in Japan. Maar bij bevingen boven de 8 á 8,5 héb je nauwelijks nog een infrastructuur. Gebouwen zijn zo gemaakt dat ze net als een boom meebuigen en dus niet zo gauw breken, maar gasleidingen e.d. liggen ‘star’ in de grond en gaan er het eerst aan en zorgen dan al gauw voor talloze branden.
Ergens heb ik gelezen dat het broeikaseffect een invloed kan hebben op het aantal aardbevingen.
Door een toegenomen ijssmelting zou het gewicht van bepaalde oppervlakken afnemen, waardoor een bodemstijging kan optreden.
Met de bekende gevolgen.
Elke +/- 60000000 miljoen jaar blaast het super massive blackhole in het centrum van ons uni en versum koude-stoom af die de hele in brand staande kosmos doet beven doordat deze op koude reageerd middels recycling van materie en/of metabolisme en dus in de vorm van warmte golven of ook wel de elektromagnetische superwave genoemd.
De explosieve bevolkings groei op aarde is hier ook een uiting van.
Comprende ?
Op 26 of 27 september zal er wederom een flinke aarbeving zijn, aangezien er op dat moment een uitlijning plaatsvindt. De zon, elenin en de aarde staan in 1 lijn net zoals de aarbeving in Japan , Chili en Nieuw Zeeland. Het verschil is dat elenin nu tussen de aarde en de zon in staat, en ook nog eens veel dichterbij! Be prepared!