Op het eerste gezicht zou een weerman of weervrouw op onze buurplaneet Venus een zeer makkelijke of een zeer saaie baan hebben, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Het is algemeen bekend dat het klimaat op de kokend hete wereld vrij onplezierig is; boven diens oppervlak, waar een temperatuur heerst van circa 470 graden Celsius, hangt een verstikkende deken van wolken van zwavelzuur en een dampkring die ruim negentig keer zoveel druk uitoefent als de onze. Een nieuwe studie laat echter zien dat het weer op Venus interessanter is dan gedacht, nu het enkele bijzondere verschijnselen die gaande zijn in diens atmosfeer aan het licht heeft gebracht. (meer…)
Een team van onderzoekers heeft meer dan tweeduizend opnamen die tot stand zijn gekomen dankzij het VIMS-instrument van de ruimtesonde Cassini, die sinds juli 2004 in een baan om ringenplaneet Saturnus draait, gebruikt om het eerste langdurige onderzoek naar het weer op diens maan Titan uit te voeren waarbij bepaald kon worden wat voor invloed de equinox hier op heeft. Uit de observaties blijkt dat de wolken in diens atmosfeer verdwijnen naarmate de lente nadert. (meer…)
Er is een bijzondere gebeurtenis gaande in de atmosfeer van onze planeet. Hoog boven het oppervlak van de aarde, waar de dampkring overloopt in de ruimte, is een ijle laag…
De lage zonneactiviteit in de laatste jaren heeft tot een sterke afkoeling van de buitenste laag van de atmosfeer van onze planeet geleid, zo blijkt uit nieuwe observaties. De gegevens, die afkomstig zijn van de TIMED-missie, laten zien dat de thermosfeer, welke honderd kilometer boven het aardoppervlak gelegen is, sterk op de effecten die de elfjarige zonnecyclus met zich mee brengt heeft gereageerd. De resultaten kunnen nieuw licht schijnen op het zwellen en krimpen van de aardse damprking – een verschijnsel dat invloed heeft op de banen van satellieten en ruimteafval – en kunnen bovendien van waarde zijn bij het op de proef stellen van de voorspellingen dat de door mensen uitgestote koolstofdioxide de thermosfeer af zou doen koelen. (meer…)
Een team van astronomen heeft de tweede superaarde waarvan men de massa en de grootte heeft kunnen bepalen ontdekt. Hierdoor zijn er essentiële aanwijzingen over diens structuur verkregen. Het is tevens de eerst gevonden superaarde die omhult wordt door een dikke atmosfeer. Het object heeft een massa die ongeveer zes keer zo groot is als die van de aarde en diens inwendige bestaat waarschijnlijk grotendeels uit waterijs, terwijl de temperatuur op diens oppervlak schommelt rond de 200 graden Celsius. Met de vondst van de tot GJ1214b omgedoopte exoplaneet, welke om een relatief kleine ster draait op een afstand van slechts veertig lichtjaar van onze planeet, heeft men opnieuw een grote stap kunnen zetten in de jacht op bewoonbare werelden. (meer…)
De maan is op dit moment een spookstad. Niets verroert zich. Hier en daar is een verlaten Apollo-rover – of de stoffige basis van een maanlander – te vinden die fungeert als een stille getuigenis aan voorbije menselijke activiteit. Maar dezer dagen verstoren alleen incidentele inslagen van asteroïden de decennialange periode van diepe stilte. En deze stilte verschaft wetenschappers een belangrijke mogelijkheid. Als zij de dampkring van onze naaste buur ooit in een relatief natuurlijke staat willen onderzoeken, is de tijd daar nu voor gekomen. (meer…)
Het bevindt zich op meer dan een miljard kilometer van ons vandaan, maar hoe meer men leert over de grootste maan van ringenplaneet Saturnus, hoe meer het begint te lijken op onze eigen planeet. Een tweetal onderzoekers van NASA’s Jet Propulsion Laboratory heeft op een bijeenkomst namelijk de resultaten gepresenteerd van een studie waaruit blijkt dat het weer en de geologie op aarde en Titan ongeveer hetzelfde werkt, ondanks het feit dat het op de maan gemiddeld honderd graden Celsius kouder is dan op Antarctica. En wat misschien nog wel van groter belang is, is dat de chemie op de wereld veel overeenkomsten blijkt te vertonen met de prebiotische omstandigheden op onze planeet. (meer…)
Het gebied in de ruimte dat het magnetische veld van de aarde bevat, dat bekend staat als de magnetosfeer, beschermt ons tegen elektrisch geladen deeltjes die uitgestoten worden door onze ster en in een stroom een reis maken langs verschillende objecten in het zonnestelsel. Door een soort van barrière te vormen tegen deze zogeheten zonnewind kunnen dergelijke deeltjes genoeg van hun energie overdragen aan gasmoleculen in de dampkring van onze planeet, om er zo voor te zorgen dat deze kunnen ontsnappen aan de aantrekkingskracht van de wereld waarop wij leven. De magnetosfeer zou dus niet alleen als een beschermend schild van de atmosfeer dienen, maar ook een deel van de lucht op aarde ‘stelen’, zo blijkt uit een nieuwe studie. (meer…)